Στο Κατράκειο Θέατρο της Νίκαιας, την Τρίτη το
βράδυ, ο Τόλης Βοσκόπουλος χάρισε τις
μεγάλες του επιτυχίες, τραγούδια αγαπημένα και μαζί με αυτά προσέφερε στο κοινό
που τον αποθέωσε, ευγένεια, αρχοντιά και
γενναιοδωρία.
Γιατί ο Τόλης Βοσκόπουλος παραμένει ένας
αληθινός καλλιτέχνης που μαγεύει με κάθε εμφάνισή του και ξέρει – σαν καλός
μάστορας της τέχνης του – να αποζημιώνει το μεγάλο κοινό του.
Όλα έμοιαζαν με μια μεγάλη αγκαλιά. Ανέβηκε
στην πίστα, βαθειά συγκινημένος – «δεν έχω λόγια», είπε - έχοντας στο πλάι του
τον δεξιοτέχνη Μανώλη Καραντίνη και το βλέμμα του ενώθηκε με τα βλέμματα των
θαυμαστών του – κάθε ηλικίας – που φώναζαν: Τόλης, Τόλης…
Στις κερκίδες του κατάμεστου Κατράκειου, οι
αναπτήρες άναψαν για να τον υποδεχτούν κι εκείνος θυμήθηκε: «Είμαι εδώ στο
σπίτι μου… Εδώ που νεαρός ακόμη, έκανα τις πρώτες μου τσάρκες».
Κι ύστερα ήρθαν τα τραγούδια. Τα καλύτερα δικά
του τραγούδια που διαδεχόντουσαν το ένα το άλλο αβίαστα, με τον Τόλη
βοσκόπουλο, κυρίαρχο στη σκηνή να δίνει συχνά – πυκνά την ερμηνευτική σκυτάλη
στους θεατές του που αδημονούσαν να τραγουδήσουν μαζί του.
Και όχι μόνο, αφού σιγά σιγά εγκατέλειπαν τις
κερκίδες του θεάτρου, για να βρεθούν όσο πιο κοντά του γίνεται κάτω από τη
σκηνή.
Ο Τόλης
Βοσκόπουλος, ήταν εκεί. Αληθινός κι όλοι όσοι ήταν εκεί το εισέπραξαν.
Aνάμεσά τους ο Μίμης Πλέσσας. Ο Τόλης
Βοσκόπουλος και ο Μίμης Πλέσσας συναντήθηκαν στη σκηνή φανερά συγκινημένοι, σε
μια μεγάλη στιγμή και με το «Φεγγάρι πάνω θέε μου.. « έκαναν το Κατράκειο να
σειστεί. Ήταν κι άλλοι εκεί που ήρθαν για να τιμήσουν τον Τόλη Βοσκόπουλο. Όπως
ο Γιώργος Κριμιζάκης, μεγάλη μορφή της
μουσικής μας σκηνής.
Για δυο ολόκληρες ώρες ο Τόλης Βοσκόπουλος,
μοιράστηκε αλήθειες και τραγούδια με το μεγάλο κοινό του. Άλλοτε με χιούμορ,
άλλοτε με συγκίνηση αλλά πάντα με αυθεντικότητα, στάθηκε στη σκηνή, ξεχωριστός προσφέροντας
μοναδικές στιγμές, αποζημιώνοντας με τον καλύτερο τρόπο όλους εκείνους που τον
ακολουθούν πενήντα και πλέον χρόνια.
