Μεγάλες υλικές ζημιές έχουν προκληθεί στο Θέατρο Αλίκη, επί της
οδού Αμερικής, λόγω της έκρηξης σε παγιδευμένο αυτοκίνητο έξω από την
Τράπεζα της Ελλάδας, τις πρωινές ώρες σήμερα.
Νωρίτερα, έγινε γνωστό από τη διεύθυνση του θεάτρου, ότι η παράσταση
«Ψύλλοι στα αφτιά» που φιλοξενείται στο θέατρο Αλίκη «ρίχνει αυλαία»,
από σήμερα μέχρι νεοτέρας.
Στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης αναφέρεται ότι έχει υποστεί καταστροφή ως και η βιτρίνα με τα προσωπικά αντικείμενα και τα κοστούμια της Αλίκης Βουγιουκλάκη.
Το θέατρο Αλίκη αποτελεί έναν ξεχωριστό ιστορικό χώρο στην καρδιά της πόλης.
Πριν περάσει στα χέρια της Αλίκης Βουγιουκλάκη, το 1971, λειτουργούσε ως κινηματογράφος.
Η πρώτη αναφορά στον χώρο αυτό υπάρχει σε σχέδιο του αρχείου του Μετοχικού Ταμείου Στρατού, το 1928. Οι αρχιτέκτονες είχαν σκεφτεί τη δημιουργία ενός «χορευτηρίου», όπως αναφερόταν εκείνη την εποχή, κάτω από το Παλλάς, με πρόσβαση από την οδό Αμερικής. Η έναρξη λειτουργίας του χορευτικού κέντρου Μαξίμ γίνεται στα 1935. Το όνομά του, το κέντρο το είχε δανειστεί από το διάσημο καμπαρέ του Παρισιού. Το Μαξίμ φιλοξένησε κατά καιρούς ποικίλες μουσικές εκδηλώσεις με καλλιτεχνικό ενδιαφέρον. Το κέντρο φιλοξενούσε, επίσης, επιδείξεις μόδας, χορούς συλλόγων και σωματείων και τα γνωστά τέια κάθε Τρίτη, Πέμπτη, Σάββατο και Κυριακή.
Την τελευταία μαρτυρία για το Μαξίμ, πριν από την Κατοχή, την οφείλουμε στον Νομπελίστα ποιητή Γιώργο Σεφέρη που βρέθηκε καλεσμένος εκεί από τρεις Αμερικανούς δημοσιογράφους το 1941. Το 1949, ο χώρος μετατρέπεται σε κινηματογράφο με την ίδια επωνυμία. Η πολυτέλεια που χαρακτήριζε το παλιό καμπαρέ διατηρήθηκε και στον κινηματογράφο, χωρίς την παραμικρή επέμβαση ως προς τη διευθέτηση του εσωτερικού ή την αλλαγή του διακόσμου. Απλώς, η οθόνη κατέλαβε το χώρο της ορχήστρας, αφαιρέθηκαν τα τραπέζια και τοποθετήθηκαν τα καθίσματα. Η ταινία που προβλήθηκε κατά τη διάρκεια των εγκαινίων ήταν το «Η βασίλισσα των κυμάτων» με την Έστερ Γουίλιαμ και τον Βαν Τζόνσον.
Ο κινηματογράφος θα κλείσει το 1960 και θα ανοίξει ανακαινισμένος εκ θεμελίων με 1000 θέσεις το 1961. Η αρχιτεκτονική του νέου κινηματογράφου υπακούει στο διεθνές λεξιλόγιο του μεταπολεμικού μοντερνισμού και υιοθετεί τις ευθείες γραμμές, τις ορθογώνιες χαράξεις και τη διακριτική χρήση του φωτισμού. Ο κινηματογράφος θα λειτουργήσει μέχρι το 1971, όποτε θα αποτελέσει μόνιμη θεατρική στέγη για την Αλίκη Βουγιουκλάκη που θα ανεβάσει με το Δημήτρη Παπαμιχαήλ το έργο «Οι φυλακισμένοι της 2ας λεωφόρου» του Νίλ Σάιμον. Το θέατρο θα συνεχίσει απρόσκοπτα τη λειτουργία του, μέχρι τον θάνατο της πρωταγωνίστριας το 1996.
Το θέατρο, ανακαινισμένο εγκαινιάστηκε το 2006 με την «Τσινετσιτά» των Ρέππα & Παπαθανασίου.
Η παράσταση «Ψύλλοι στ’ αφτιά» έκανε πρεμιέρα στις 10 Οκτωβρίου 2013
σε σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα με τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη, τη Βίκυ Σταυροπούλου, τη Μίνα Αδαμάκη και έναν μεγάλο θίασο σπουδαίων κωμικών ηθοποιών.
Στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης αναφέρεται ότι έχει υποστεί καταστροφή ως και η βιτρίνα με τα προσωπικά αντικείμενα και τα κοστούμια της Αλίκης Βουγιουκλάκη.
Το θέατρο Αλίκη αποτελεί έναν ξεχωριστό ιστορικό χώρο στην καρδιά της πόλης.
Πριν περάσει στα χέρια της Αλίκης Βουγιουκλάκη, το 1971, λειτουργούσε ως κινηματογράφος.
Η πρώτη αναφορά στον χώρο αυτό υπάρχει σε σχέδιο του αρχείου του Μετοχικού Ταμείου Στρατού, το 1928. Οι αρχιτέκτονες είχαν σκεφτεί τη δημιουργία ενός «χορευτηρίου», όπως αναφερόταν εκείνη την εποχή, κάτω από το Παλλάς, με πρόσβαση από την οδό Αμερικής. Η έναρξη λειτουργίας του χορευτικού κέντρου Μαξίμ γίνεται στα 1935. Το όνομά του, το κέντρο το είχε δανειστεί από το διάσημο καμπαρέ του Παρισιού. Το Μαξίμ φιλοξένησε κατά καιρούς ποικίλες μουσικές εκδηλώσεις με καλλιτεχνικό ενδιαφέρον. Το κέντρο φιλοξενούσε, επίσης, επιδείξεις μόδας, χορούς συλλόγων και σωματείων και τα γνωστά τέια κάθε Τρίτη, Πέμπτη, Σάββατο και Κυριακή.
Την τελευταία μαρτυρία για το Μαξίμ, πριν από την Κατοχή, την οφείλουμε στον Νομπελίστα ποιητή Γιώργο Σεφέρη που βρέθηκε καλεσμένος εκεί από τρεις Αμερικανούς δημοσιογράφους το 1941. Το 1949, ο χώρος μετατρέπεται σε κινηματογράφο με την ίδια επωνυμία. Η πολυτέλεια που χαρακτήριζε το παλιό καμπαρέ διατηρήθηκε και στον κινηματογράφο, χωρίς την παραμικρή επέμβαση ως προς τη διευθέτηση του εσωτερικού ή την αλλαγή του διακόσμου. Απλώς, η οθόνη κατέλαβε το χώρο της ορχήστρας, αφαιρέθηκαν τα τραπέζια και τοποθετήθηκαν τα καθίσματα. Η ταινία που προβλήθηκε κατά τη διάρκεια των εγκαινίων ήταν το «Η βασίλισσα των κυμάτων» με την Έστερ Γουίλιαμ και τον Βαν Τζόνσον.
Ο κινηματογράφος θα κλείσει το 1960 και θα ανοίξει ανακαινισμένος εκ θεμελίων με 1000 θέσεις το 1961. Η αρχιτεκτονική του νέου κινηματογράφου υπακούει στο διεθνές λεξιλόγιο του μεταπολεμικού μοντερνισμού και υιοθετεί τις ευθείες γραμμές, τις ορθογώνιες χαράξεις και τη διακριτική χρήση του φωτισμού. Ο κινηματογράφος θα λειτουργήσει μέχρι το 1971, όποτε θα αποτελέσει μόνιμη θεατρική στέγη για την Αλίκη Βουγιουκλάκη που θα ανεβάσει με το Δημήτρη Παπαμιχαήλ το έργο «Οι φυλακισμένοι της 2ας λεωφόρου» του Νίλ Σάιμον. Το θέατρο θα συνεχίσει απρόσκοπτα τη λειτουργία του, μέχρι τον θάνατο της πρωταγωνίστριας το 1996.
Το θέατρο, ανακαινισμένο εγκαινιάστηκε το 2006 με την «Τσινετσιτά» των Ρέππα & Παπαθανασίου.
Η παράσταση «Ψύλλοι στ’ αφτιά» έκανε πρεμιέρα στις 10 Οκτωβρίου 2013
σε σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα με τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη, τη Βίκυ Σταυροπούλου, τη Μίνα Αδαμάκη και έναν μεγάλο θίασο σπουδαίων κωμικών ηθοποιών.
Οι «Ψύλλοι στ’ αφτιά» γράφτηκαν το 1907
από τον Georges Feydeau, έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της
γαλλικής φάρσας και αποτελεί μέχρι σήμερα έργο ορόσημο της μπελ επόκ.
Στην Ελλάδα, το έργο έχει παρουσιαστεί
στο παρελθόν με εξαιρετική επιτυχία και αλησμόνητες έχουν μείνει οι
ερμηνείες του Ντίνου Ηλιόπουλου το 1976 και του Σταύρου Παράβα το 1984
στο διπλό ρόλο του Βικτόρ – Πος.
