“Πλάσματα σαν την Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ ήταν/είναι (παρελθόν, παρόν και μέλλον είναι το ίδιο πράγμα, τελικά) σαν τσαλακωμένα κτίρια. Πολλές φορές εμείς οι υπόλοιποι τα προσπερνάμε αμέριμνοι και ενίοτε τα πατάμε, σαν σάπια φρούτα. Αυτά όμως διαθέτουν δύναμη και κρατάνε μια μνήμη στο κουκούτσι τους. Έχουν επιμονή και κάνουν πράξεις αυτοθυσίας. Φυτρώνουν πάλι, τινάζονται ώς τον ουρανό και κατοικούνται ξανά, ανάβοντας όλα τους τα φώτα. Ο έρωτας, η ποίηση, αξεχώριστα μας δίνουν το παράδειγμα, οφείλουν να ξεπερνούν φραγμούς, τους φραγμούς που ορθώνουν οι συμβάσεις και τα δεσμά μιας μέτριας και ανόητης κοινωνίας. Μέσα και έξω από αυτή την τάξη, κάπου, κάποτε, κάπως μια μυστική φωνή περνάει, σαν από μια σχισμή. Η αποστολή του ποιητή είναι να κάνει αισθητή την παρουσία της. Τέτοια ήταν και η αποστολή της Κατερίνας Αγγελάκη Ρουκ, που ανάμεσα σε άλλα κλήθηκε να παλέψει με την αναπηρία.
Όταν σκέφτομαι την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, σκέφτομαι μια ράχη. Τη ράχη μιας γυναίκας που κάθεται σ' ένα μικρό σκαμνί. Σαν ένα μικρό όραμα, το οποίο χάνεται, για να την ξαναδείς να πετάει στο επόμενο λεπτό. Και θα συνεχίσει να πετάει με καταπληκτική ευκολία, ψηλά, ψηλότερα κι ακόμα πιο ψηλά, πάνω από στεριές και θάλασσες, μέσα σ' ένα λαμπρό υπερκόσμιο φως. Για πάντα Παρθένος. Η επιλογή της Χριστίνης να ερμηνεύσει αυτά τα θραύσματα της ποίησης της Ρουκ έγινε ακριβώς για αυτόν τον λόγο. Η Χριστίνη είναι ένας παρθένος, καθαρός οργανισμός, που περιέχει στα πνευματικά και ψυχικά της αποθέματα αυτήν τη δύναμη και τη μνήμη που αναφέρθηκε πρίν. Διότι σαν ανοίξουν τα μάτια των παρθένων πλασμάτων, ο κόσμος αναδύεται από μέσα τους διαφορετικός, καινούργιος, αγνός. Σαν να παίρνει μυστικές οδηγίες από τα όνειρά τους ή να μην είναι παρά μόνο αυτό το είδωλο στον καθρέφτη στο οποίο ο ήλιος αγαπά να παίζει αντίκρυ. Πιστεύουμε ότι είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να αναδείξει την υπέρβαση της ποίησης της. Επίσης, είναι πολύ συγκινητικό αυτός ο άνθρωπος να επιστρέφει στο συγκεκριμένο θέατρο και σε αυτήν τη συνθήκη, μετά από τόσα χρόνια.” - Αντρέας Μαντάς |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου