Ποιος είναι ο κυνηγός και ποιος το θήραμα και πώς αυτοί οι δύο συμβιώνουν μέσα μας... Αυτά εν ολίγοις μας λέει η Tori Amos στο 12ο studio album της, Night Of Hunters, έναν κύκλο τραγουδιών του 21ου αιώνα εμπνευσμένο από θέματα 400 χρόνων κλασικής μουσικής.Η Tori Amos, μια καλλιτέχνης τόσο παραγωγική όσο και απόλυτα προσωπική, αφήνει πάντα τη σφραγίδα της σε ο,τιδήποτε κάνει. Είτε αφορούν τραγούδια – πολιτικές καταγγελίες ενάντια στον Bush, είτε πρόκειται για ένα ταξίδι με σαμάνους στους κόσμους του peyote.
Στο Night Of Hunters (2011, Deutsche Grammophon) στο πρόσωπο της Tori Amos ξαναβρίσκουμε τo παιδί-θαύμα που υπήρξε κάποτε και που έπαιζε πιάνο από τα δύο του χρόνια, μόνο που αυτή τη φορά η ενήλικη πιανίστρια αποφάσισε να κάνει ένα δίσκο εμπνευσμένο από το έργο μεγάλων κλασικών συνθετών: τα 14 τραγούδια της είναι παραλλαγές έργων των Chopin, Granados, Schubert ή Bach, και αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της μουσικής της παιδείας.
Ακούγοντάς τα από τις πρώτες νότες, ξεχωρίζεις κάποια γνώριμα μουσικά θέματα –όπως το Gnossienne του Satie στο “Battle of Trees” και το “Nocturne” του Chopin που εδώ γίνεται “Cactus Practice”–, στα οποία η φωνή της Tori και το υποβλητικό πιάνο δίνουν μια νέα διάσταση. Aναγνωρίζεις τη φωνή της κόρης της Tash, που έχει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στο τραγούδι “Job’s Coffin”, στέκεσαι στο “Shatering Sea” και ανακαλείς αυτόματα τον ταραγμένο ωκεανό ενός παλιότερου κομματιού, του “Little Earthquakes”, που έδωσε το ’92 το όνομά του σε έναν κορυφαίο της δίσκο. Και είναι η ένταση, το χάρισμα και οι λεπταίσθητες μουσικές που υφαίνουν το σύμπαν της Amos. Κι αυτές είναι που χρωματίζουνε και τις σκηνές του πρώτου της βιντεοκλίπ “Carry”, σαν παράξενα ηχητικά τοπία που τα διατρέχει η Amos σε ένα ταξίδι για καλλιεργημένα αυτιά που προτείνει με το Night Of Hunters.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου