Μετά τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσε το καλοκαίρι, η παράσταση της λαϊκής μουσικοχορευτικής δράσης «Αριστοφάνους 11» του Σταμάτη Κραουνάκη και της ομάδας Ελληνικού Μουσικού Θεάτρου Σπείρα Σπείρα συνεχίζεται για επιπλέον 5 παραστάσεις το Σεπτέμβριο, στο Αίθριο του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος». Η παράσταση θα ανέβει από την Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου μέχρι και το Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου.
Είκοσι ένας νέοι άνεργοι καλλιτέχνες, παλιά αγαπημένα μέλη της ομάδας, αλλά και νέοι ταλαντούχοι ηθοποιοί και τραγουδιστές, τραγουδούν, πειράζονται, θυμώνουν, αγριεύουν, ουρλιάζουν και προσεύχονται, ραπάρουν, σοκάρουν και ροκάρουν με αποσπάσματα χορικών από τις έντεκα αριστοφανικές κωμωδίες.
Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν οι συμμετοχές της ηθοποιού Αγλαΐας Παππά στο μονόλογο της Λυσιστράτης, του ηθοποιού Βασίλη Βασιλάκη στο μονόλογο του Καρύωνα από τον «Πλούτο» και του Σταμάτη Κραουνάκη στο μονόλογο του Δικαιόπολη από τους «Αχαρνής».
Η ενωτική γραμμή για τα έντεκα έργα είναι ο πόλεμος, κατά τη διάρκεια του οποίου η κωμωδία αναλαμβάνει τα ηνία για να μαρτυρήσει, να διακωμωδήσει και να προβληματίσει. Κυρίως όμως για να αφήσει εξαιρετικά «σπαράγματα» για την ομορφιά και το πώς τα συμφέροντα πάντα κατάφερναν να τη χαλάσουν!
Η παράσταση έχει μουσικό χαρακτήρα. Μαζί με τα όργανα, η μουσική παράγεται από τα σώματα και τα λαρύγγια, όλα στην αρχέτυπη μορφή τους, με έντονο το διονυσιακό στοιχείο. Τα λυρικά μέρη και ο ήχος είναι σύγχρονος, του 21ου αιώνα, βασίζονται όμως στους αρχαίους μουσικούς δρόμους, στην πηγή του δημοτικού και λαϊκού τραγουδιού αλλά και στη βυζαντινή μελωδία.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗ ΚΡΑΟΥΝΑΚΗ
«Μελετάω για χρόνια τον Αριστοφάνη και πέρυσι μελέτησα ως Δικαιόπολις και τον κεντρικό άξονα των κωμωδιών του, τον πρωταγωνιστή. Παρ’ όλα αυτά το διαχρονικό ποιητικό στοιχείο –το μέλος– είναι τα μέρη των χορών.
Με σύμβουλο, μεταφραστή και συνεργάτη τον Κώστα Γεωργουσόπουλο, με τους δόκιμους και απόλυτα επιτυχημένους στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου (“Λυσιστράτη”, “Πλούτος”) και με συνδετικά κείμενα δικά μου και της ομάδας που φέρνουν το τότε στο τώρα, με ξεκαρδιστικές σκηνές και ενσταντανέ, έχουμε ανάγκη να μιλήσουμε και να μη μένουμε απαθείς.
Αυτό είναι το “χρέος” της κωμωδίας.
Στον καιρό, την πολιτική και την απαίτηση
να είναι η τέχνη το όπλο της αντίστασης
στον εθνικό φόβο και την κατάθλιψη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου