«Ο θάνατος του εμποράκου» 6 Αυγούστου
Σκηνοθεσία Φόλκερ Σλέντορφ με τους: Ντάστιν Χόφμαν, Τζ.Μάλκοβιτς, Τσαρλς Ντέρνινγκ Κέιτ Ριντ
Το αμερικάνικο όνειρο και πώς μπορεί να σε συντρίψει, τα όνειρα και οι αυταπάτες, η αποδόμηση της οικογένειας μέσα από την ενδελεχή ματιά του Arthur Miller και του πασίγνωστου έργου του «Ο θάνατος του εμποράκου».
O Dustin Hoffman (στο ρόλο της ζωής του;) είχε παίξει το ρόλο του πλασιέ Γουίλι Λόμαν στο Broadway και την επόμενη χρονιά κινηματογραφήθηκε για την τηλεόραση από τον σκηνοθέτη Volker Schlöndorff (γνωστό κυρίως από την ταινία Το Ταμπούρλο που κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα το `79). Αν και η παραγωγή είναι στημένη εντελώς θεατρικά, με λιτά σκηνικά, η ουσία βρίσκεται στο ίδιο το κείμενο του Miller και στις απίστευτες ερμηνείες όλων των ηθοποιών και εκεί επικεντρώνεται ο σκηνοθέτης, με το σενάριο να ακολουθεί πιστά το κείμενο του Miller.
Ο 48χρονος τότε Hoffman που υποδύθηκε τον 63χρονο χαρακτήρα του Λόμαν κέρδισε τη χρυσή σφαίρα και το βραβείο Έμμυ για τηλεοπτική παραγωγή. Η επιτυχία αυτής της ταινίας έκανε τους παραγωγούς να την κυκλοφορήσουν αργότερα και στις κινηματογραφικές αίθουσες. Το υπόλοιπο καστ απαρτίζουν η «μητέρα» Kate Reid και οι «γιοι» John Malkovich και Stephen Lang.
από το cine.gr
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
Το αμερικάνικο όνειρο και πώς μπορεί να σε συντρίψει, τα όνειρα και οι αυταπάτες, η αποδόμηση της οικογένειας μέσα από την ενδελεχή ματιά του Arthur Miller και του πασίγνωστου έργου του «Ο θάνατος του εμποράκου».
O Dustin Hoffman (στο ρόλο της ζωής του;) είχε παίξει το ρόλο του πλασιέ Γουίλι Λόμαν στο Broadway και την επόμενη χρονιά κινηματογραφήθηκε για την τηλεόραση από τον σκηνοθέτη Volker Schlöndorff (γνωστό κυρίως από την ταινία Το Ταμπούρλο που κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα το `79). Αν και η παραγωγή είναι στημένη εντελώς θεατρικά, με λιτά σκηνικά, η ουσία βρίσκεται στο ίδιο το κείμενο του Miller και στις απίστευτες ερμηνείες όλων των ηθοποιών και εκεί επικεντρώνεται ο σκηνοθέτης, με το σενάριο να ακολουθεί πιστά το κείμενο του Miller.
Ο 48χρονος τότε Hoffman που υποδύθηκε τον 63χρονο χαρακτήρα του Λόμαν κέρδισε τη χρυσή σφαίρα και το βραβείο Έμμυ για τηλεοπτική παραγωγή. Η επιτυχία αυτής της ταινίας έκανε τους παραγωγούς να την κυκλοφορήσουν αργότερα και στις κινηματογραφικές αίθουσες. Το υπόλοιπο καστ απαρτίζουν η «μητέρα» Kate Reid και οι «γιοι» John Malkovich και Stephen Lang.
από το cine.gr
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
«ΡΕΒΕΚΚΑ» 7Αυγούστου
Μεταμοντέρνο νουάρ το θρίλερ του Άλφρεντ Χίτσκοκ Ρεβέκκα (ΗΠΑ, 1940, ασπρόμαυρη, 130’).
Παίζουν: Λόρενς Ολίβιε, Τζόαν Φοντέν, Τζορτζ Σάντερς, Τζούντιθ Άντερσον.
Μια νέα γυναίκα παντρεύεται έναν χήρο αριστοκράτη αλλά νοιώθει την παρουσία της να στοιχειώνεται από την ανάμνηση της νεκρής πρώην συζύγου.
Όποιος διάβαζε τη ρομαντική νουβέλα της Δάφνης ντι Μοριέ, δύσκολα θα φανταζόταν ότι μπορεί να ερμηνευθεί σαν ένα ψυχολογικό θρίλερ. Όμως ο Αλφρεντ Χίτσκοκ, για την πρώτη του παραγωγή σε αμερικανικό στούντιο, επέλεξε αυτή την ιστορία, δίνοντάς της έναν εντελώς άλλο, γοτθικό χαρακτήρα. Η πρωταγωνίστρια της ταινίας δεν είναι η Ρεβέκκα του τίτλου. Κι αυτή όμως, αν και απούσα ως φυσική παρουσία, είναι διαρκώς παρούσα και μόνιμο μέτρο σύγκρισης για τη γυναίκα που τόλμησε να αναμετρηθεί με την ανάμνησή της και να βρεθεί ως δεύτερη σύζυγος στο πλευρό του αριστοκρατικού Μαξίμ ντε Γουίντερ. Η νέα κυρία Ντε Γουίντερ είναι μια κοπέλα νέα, αθόρυβη, ντροπαλή, σχεδόν ανύπαρκτη. Και το σενάριο τονίζει αδιάκοπα την ασημαντότητα της. Δεν μαθαίνουμε ποτέ το πραγματικό της πρώτο όνομα, πριν παντρευτεί τον Μαξίμ. Αποκτά υπόσταση μόνον όταν βρίσκεται δίπλα του και όταν αναγκαστεί να παλέψει έναν άνισο αγώνα με την κυρίαρχη παρουσία της νεκρής Ρεβέκκας.
Στην απομονωμένη έπαυλη του, το φημισμένο Manderley, ο νέος της σύζυγος την παρουσιάζει στο υπηρετικό προσωπικό και τους γνωστούς που παρελαύνουν ο ένας μετά τον άλλον για να γνωρίζουν την νέα οικοδέσποινα. Αταίριαστη στον νέο της ρόλο και ανίκανη να κερδίσει τους υψηλούς καλεσμένους αλλά και το ίδιο το προσωπικό, η ηρωίδα παραμένει στην σκιά της περιβόητης και αξιαγάπητης Ρεβέκκας, της προηγούμενης κυρίας του Μάντερλεϊ που χάθηκε στη θάλασσα, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Στις πελώριες αίθουσες και τους αχανείς διαδρόμους του Μάντερλεϊ, η νεαρή κοπέλα - το όνομα της οποίας δεν αναφέρεται ποτέ - παλεύει να σταθεί ισάξια της θέσης που της έχει ανατεθεί. Πρόκειται, ωστόσο, για μία μάχη άνιση, καθώς τα σημάδια της προκατόχου της - αγαπημένα αντικείμενα, σφραγισμένα δωμάτια και διάσπαρτα μονογράμματα - έχουν διατηρηθεί σαν ιερά κειμήλια.
Ο Χίτσκοκ παραμένει σχεδόν απόλυτα πιστός στις περιγραφές της ντι Μοριέ και κατορθώνει να εστιάσει την κινηματογραφική του αφήγηση γύρω από έναν χαρακτήρα ο οποίος δεν πρόκειται ποτέ να είναι παρών, καθορίζει όμως την εξέλιξη των γεγονότων όσο κανένας άλλος. Και εκεί ακριβώς ο θεατής έρχεται αντιμέτωπος με την αληθινή ευφυΐα και τον συνταρακτικό σαδισμό με τον οποίο ο Χίτσκοκ χειρίζεται το κινηματογραφικό μέσο και την θέση της γυναίκας σε αυτό: στον τρόπο με τον οποίο τοποθετεί τους γυναικείους χαρακτήρες στη ροή της αφήγησης, ακυρώνοντας την αυταπόδεικτη παρουσία της νέας συζύγου και δίνοντας υπόσταση σε μία γυναίκα που παραμένει από την αρχή ως το τέλος άυλη.
ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ TH «ΡΕΒΕΚΚΑ»
Για την πετυχημένη κινηματογραφική διασκευή ενός σπουδαίου μυθιστορήματος της Δάφνης Ντι Μοριέ.
Για την εξαιρετική σκηνοθεσία του Χίτσκοκ, που άνετα αξιολογείται ως μία από τις καλύτερες του.
Για την εκπληκτική χημεία των δύο πρωταγωνιστών Λόρενς Ολίβιε και Τζόαν Φοντέν.
Για την ηθελημένα αδέξια ερμηνεία της Τζόαν Φοντέν, που προσθέτει στον εγκλωβισμό της ηρωίδας της.
Για τους δεύτερους ρόλους, ιδίως του Τζορτζ Σάντερς ως γελοίου και της Τζούντιθ Άντερσον ως δηλητηριώδους φιγούρας.
Για τη σχεδόν εξπρεσσιονιστική φωτογραφία του Τζορτζ Μπαρνς, που τονίζει τις σκιές και χρησιμοποιεί επιλεκτικά τους φωτισμούς.
Για τη διαρκή παρουσία της θάλασσας, που δε λειτουργεί ηρεμιστικά αλλά απειλητικά.
Για την εναλλαγή συναισθημάτων μεταξύ διαρκούς φόβου και θλίψης.
Γιατί παρά το ότι είναι από τις καλύτερες ταινίες του Χίτσκοκ, δεν υπάρχει το αιώνιο κλείσιμο του ματιού του σκηνοθέτη λόγω του καταθλιπτικού θέματος.
Γιατί είναι η ταινία που καθιέρωσε τον Χίτσκοκ έξω από την Αγγλία.
από το alterthess.gr
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
Παίζουν: Λόρενς Ολίβιε, Τζόαν Φοντέν, Τζορτζ Σάντερς, Τζούντιθ Άντερσον.
Μια νέα γυναίκα παντρεύεται έναν χήρο αριστοκράτη αλλά νοιώθει την παρουσία της να στοιχειώνεται από την ανάμνηση της νεκρής πρώην συζύγου.
Όποιος διάβαζε τη ρομαντική νουβέλα της Δάφνης ντι Μοριέ, δύσκολα θα φανταζόταν ότι μπορεί να ερμηνευθεί σαν ένα ψυχολογικό θρίλερ. Όμως ο Αλφρεντ Χίτσκοκ, για την πρώτη του παραγωγή σε αμερικανικό στούντιο, επέλεξε αυτή την ιστορία, δίνοντάς της έναν εντελώς άλλο, γοτθικό χαρακτήρα. Η πρωταγωνίστρια της ταινίας δεν είναι η Ρεβέκκα του τίτλου. Κι αυτή όμως, αν και απούσα ως φυσική παρουσία, είναι διαρκώς παρούσα και μόνιμο μέτρο σύγκρισης για τη γυναίκα που τόλμησε να αναμετρηθεί με την ανάμνησή της και να βρεθεί ως δεύτερη σύζυγος στο πλευρό του αριστοκρατικού Μαξίμ ντε Γουίντερ. Η νέα κυρία Ντε Γουίντερ είναι μια κοπέλα νέα, αθόρυβη, ντροπαλή, σχεδόν ανύπαρκτη. Και το σενάριο τονίζει αδιάκοπα την ασημαντότητα της. Δεν μαθαίνουμε ποτέ το πραγματικό της πρώτο όνομα, πριν παντρευτεί τον Μαξίμ. Αποκτά υπόσταση μόνον όταν βρίσκεται δίπλα του και όταν αναγκαστεί να παλέψει έναν άνισο αγώνα με την κυρίαρχη παρουσία της νεκρής Ρεβέκκας.
Στην απομονωμένη έπαυλη του, το φημισμένο Manderley, ο νέος της σύζυγος την παρουσιάζει στο υπηρετικό προσωπικό και τους γνωστούς που παρελαύνουν ο ένας μετά τον άλλον για να γνωρίζουν την νέα οικοδέσποινα. Αταίριαστη στον νέο της ρόλο και ανίκανη να κερδίσει τους υψηλούς καλεσμένους αλλά και το ίδιο το προσωπικό, η ηρωίδα παραμένει στην σκιά της περιβόητης και αξιαγάπητης Ρεβέκκας, της προηγούμενης κυρίας του Μάντερλεϊ που χάθηκε στη θάλασσα, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Στις πελώριες αίθουσες και τους αχανείς διαδρόμους του Μάντερλεϊ, η νεαρή κοπέλα - το όνομα της οποίας δεν αναφέρεται ποτέ - παλεύει να σταθεί ισάξια της θέσης που της έχει ανατεθεί. Πρόκειται, ωστόσο, για μία μάχη άνιση, καθώς τα σημάδια της προκατόχου της - αγαπημένα αντικείμενα, σφραγισμένα δωμάτια και διάσπαρτα μονογράμματα - έχουν διατηρηθεί σαν ιερά κειμήλια.
Ο Χίτσκοκ παραμένει σχεδόν απόλυτα πιστός στις περιγραφές της ντι Μοριέ και κατορθώνει να εστιάσει την κινηματογραφική του αφήγηση γύρω από έναν χαρακτήρα ο οποίος δεν πρόκειται ποτέ να είναι παρών, καθορίζει όμως την εξέλιξη των γεγονότων όσο κανένας άλλος. Και εκεί ακριβώς ο θεατής έρχεται αντιμέτωπος με την αληθινή ευφυΐα και τον συνταρακτικό σαδισμό με τον οποίο ο Χίτσκοκ χειρίζεται το κινηματογραφικό μέσο και την θέση της γυναίκας σε αυτό: στον τρόπο με τον οποίο τοποθετεί τους γυναικείους χαρακτήρες στη ροή της αφήγησης, ακυρώνοντας την αυταπόδεικτη παρουσία της νέας συζύγου και δίνοντας υπόσταση σε μία γυναίκα που παραμένει από την αρχή ως το τέλος άυλη.
ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ TH «ΡΕΒΕΚΚΑ»
Για την πετυχημένη κινηματογραφική διασκευή ενός σπουδαίου μυθιστορήματος της Δάφνης Ντι Μοριέ.
Για την εξαιρετική σκηνοθεσία του Χίτσκοκ, που άνετα αξιολογείται ως μία από τις καλύτερες του.
Για την εκπληκτική χημεία των δύο πρωταγωνιστών Λόρενς Ολίβιε και Τζόαν Φοντέν.
Για την ηθελημένα αδέξια ερμηνεία της Τζόαν Φοντέν, που προσθέτει στον εγκλωβισμό της ηρωίδας της.
Για τους δεύτερους ρόλους, ιδίως του Τζορτζ Σάντερς ως γελοίου και της Τζούντιθ Άντερσον ως δηλητηριώδους φιγούρας.
Για τη σχεδόν εξπρεσσιονιστική φωτογραφία του Τζορτζ Μπαρνς, που τονίζει τις σκιές και χρησιμοποιεί επιλεκτικά τους φωτισμούς.
Για τη διαρκή παρουσία της θάλασσας, που δε λειτουργεί ηρεμιστικά αλλά απειλητικά.
Για την εναλλαγή συναισθημάτων μεταξύ διαρκούς φόβου και θλίψης.
Γιατί παρά το ότι είναι από τις καλύτερες ταινίες του Χίτσκοκ, δεν υπάρχει το αιώνιο κλείσιμο του ματιού του σκηνοθέτη λόγω του καταθλιπτικού θέματος.
Γιατί είναι η ταινία που καθιέρωσε τον Χίτσκοκ έξω από την Αγγλία.
από το alterthess.gr
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
«Λεωφορείο ο Πόθος" 8 Αυγούστου
Σκηνοθεσία: Ηλίας Καζάν
Σενάριο: Tennessee Williams, Oscar Saul, (βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Tennessee Williams)
Ηθοποιοί: Vivien Leigh, Marlon Brando, Kim Hunter, Karl Malden, Rudy Bond
Η Μπλανς Ντιμπουά, μια μοναχική και νευρωτική δασκάλα, φτάνει στη Νέα Ορλεάνη, στο σπίτι της αδελφής της Στέλα, που ζει με τον αγροίκο σύζυγό της Στάνλεϊ Κοβάλσκι. Η ωμότητα του Στάνλεϊ δημιουργεί σύγχυση στην εύθραυστη ψυχή της Μπλανς, η οποία προσπαθεί να δημιουργήσει τη δική της πραγματικότητα μέσα σε μια άγρια καθημερινότητα. Όμως, η Μπλανς κρύβει κάποιο μυστικό. Εάν φανερωθεί, ο κόσμος της θα καταρρεύσει...
Το «Λεωφορείο ο Πόθος» (A Streetcar Named Desire), σε σκηνοθεσία του Ηλία Καζάν και σε σενάριο του Τένεσι Ουίλιαμς, είναι βασισμένο στο βραβευμένο με «Πούλιτζερ» ομότιτλο θεατρικό του έργο. Η παρακμή και οι σκοτεινοί πόθοι στον αμερικάνικο Νότο, παρουσιάζονται στην μεγάλη οθόνη μέσα από μία αριστοτεχνική διασκευή ενός ζωντανού θεατρικού έργου.
Μία θρυλική ταινία με τέσσερα κερδισμένα Όσκαρ και ακόμη οχτώ υποψηφιότητες - Α’ Γυναικείου Ρόλου στη Βίβιαν Λι, Β’ Ανδρικού Ρόλου στη Καρλ Μάλντεν, Β’ Γυναικείου Ρόλου στη Κιμ Χάντερ, Καλλιτεχνικής διεύθυνσης (σκηνικών) στους Ρίτσαρντ Ντέι και Τζορτζ Χόπκινς - αλλά και δύο βραβεία στο Φεστιβάλ της Βενετίας του 1951 για τον Ηλία Καζάν και τη Βίβιεν Λι. Μία εξαίσια μεταφορά του ομώνυμου θεατρικού έργου του Τένεσι Ουίλιαμς.
Στην αρχική απροθυμία του Καζάν να αναλάβει την κινηματογραφική διασκευή ενός θεατρικού που είχε ήδη σκηνοθετήσει με επιτυχία στο Μπρόντγουεϊ, καταλυτική θα αποδειχθεί η προτροπή του στενού του φίλου Τένεσι Ουίλιαμς. Το αριστούργημα του τελευταίου, παρείχε ένα πλούσιο δραματικό έδαφος για κινηματογραφική διασκευή, παρότι η ταινία θεωρήθηκε προκλητική και ανήθικη από μερίδα κριτικών, την εποχή εκείνη.
Ο Καζάν θα διατηρήσει τη γενική μορφή του θεατρικού και θα αυξήσει την ένταση και αυστηρότητα των κύριων σκηνών σε κλειστούς χώρους χρησιμοποιώντας μεσαίες κοντινές αλλά και σε πρώτο πλάνο λήψεις. Η μοναδική απόκλιση από τον αρχικό θίασο του θεατρικού έργου είναι η Βίβιαν Λι, την οποία επέβαλε στον Καζάν ο παραγωγός Τσαρλς Φέλντμαν, θέλοντας μια δοκιμασμένη σταρ στο ρόλο της Μπλανς Ντιμπουά με το κρυμμένο παρελθόν.
Φιλοξενούμενη στην έγκυο αδερφή της, η Μπλανς σύντομα εξελίσσεται σε θήραμα του κτηνώδη κουνιάδου της (Μάρλον Μπράντο). Ο μυώδης Μπράντο επανεφευρίσκει την υποκριτική του αμερικανικού κινηματογράφου στα πρότυπα της «Μεθόδου» του Actors Studio με την ιδρωμένη απεικόνιση του πρωτόγονου Στάνλεϋ Κοβάλσκυ, εξαιρετικά επιδραστική στις επερχόμενες γενιές. Το λαρυγγικό ουρλιαχτό του καθώς λέει το όνομα «Στέλλα» παραμένει ένας από τους πιο γνωστούς θρήνους, που αποτυπώθηκαν στην μεγάλη οθόνη...
από το tvxs.gr
Οι προβολές ξεκινούν στις 9 μ.μ
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
Σενάριο: Tennessee Williams, Oscar Saul, (βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Tennessee Williams)
Ηθοποιοί: Vivien Leigh, Marlon Brando, Kim Hunter, Karl Malden, Rudy Bond
Η Μπλανς Ντιμπουά, μια μοναχική και νευρωτική δασκάλα, φτάνει στη Νέα Ορλεάνη, στο σπίτι της αδελφής της Στέλα, που ζει με τον αγροίκο σύζυγό της Στάνλεϊ Κοβάλσκι. Η ωμότητα του Στάνλεϊ δημιουργεί σύγχυση στην εύθραυστη ψυχή της Μπλανς, η οποία προσπαθεί να δημιουργήσει τη δική της πραγματικότητα μέσα σε μια άγρια καθημερινότητα. Όμως, η Μπλανς κρύβει κάποιο μυστικό. Εάν φανερωθεί, ο κόσμος της θα καταρρεύσει...
Το «Λεωφορείο ο Πόθος» (A Streetcar Named Desire), σε σκηνοθεσία του Ηλία Καζάν και σε σενάριο του Τένεσι Ουίλιαμς, είναι βασισμένο στο βραβευμένο με «Πούλιτζερ» ομότιτλο θεατρικό του έργο. Η παρακμή και οι σκοτεινοί πόθοι στον αμερικάνικο Νότο, παρουσιάζονται στην μεγάλη οθόνη μέσα από μία αριστοτεχνική διασκευή ενός ζωντανού θεατρικού έργου.
Μία θρυλική ταινία με τέσσερα κερδισμένα Όσκαρ και ακόμη οχτώ υποψηφιότητες - Α’ Γυναικείου Ρόλου στη Βίβιαν Λι, Β’ Ανδρικού Ρόλου στη Καρλ Μάλντεν, Β’ Γυναικείου Ρόλου στη Κιμ Χάντερ, Καλλιτεχνικής διεύθυνσης (σκηνικών) στους Ρίτσαρντ Ντέι και Τζορτζ Χόπκινς - αλλά και δύο βραβεία στο Φεστιβάλ της Βενετίας του 1951 για τον Ηλία Καζάν και τη Βίβιεν Λι. Μία εξαίσια μεταφορά του ομώνυμου θεατρικού έργου του Τένεσι Ουίλιαμς.
Στην αρχική απροθυμία του Καζάν να αναλάβει την κινηματογραφική διασκευή ενός θεατρικού που είχε ήδη σκηνοθετήσει με επιτυχία στο Μπρόντγουεϊ, καταλυτική θα αποδειχθεί η προτροπή του στενού του φίλου Τένεσι Ουίλιαμς. Το αριστούργημα του τελευταίου, παρείχε ένα πλούσιο δραματικό έδαφος για κινηματογραφική διασκευή, παρότι η ταινία θεωρήθηκε προκλητική και ανήθικη από μερίδα κριτικών, την εποχή εκείνη.
Ο Καζάν θα διατηρήσει τη γενική μορφή του θεατρικού και θα αυξήσει την ένταση και αυστηρότητα των κύριων σκηνών σε κλειστούς χώρους χρησιμοποιώντας μεσαίες κοντινές αλλά και σε πρώτο πλάνο λήψεις. Η μοναδική απόκλιση από τον αρχικό θίασο του θεατρικού έργου είναι η Βίβιαν Λι, την οποία επέβαλε στον Καζάν ο παραγωγός Τσαρλς Φέλντμαν, θέλοντας μια δοκιμασμένη σταρ στο ρόλο της Μπλανς Ντιμπουά με το κρυμμένο παρελθόν.
Φιλοξενούμενη στην έγκυο αδερφή της, η Μπλανς σύντομα εξελίσσεται σε θήραμα του κτηνώδη κουνιάδου της (Μάρλον Μπράντο). Ο μυώδης Μπράντο επανεφευρίσκει την υποκριτική του αμερικανικού κινηματογράφου στα πρότυπα της «Μεθόδου» του Actors Studio με την ιδρωμένη απεικόνιση του πρωτόγονου Στάνλεϋ Κοβάλσκυ, εξαιρετικά επιδραστική στις επερχόμενες γενιές. Το λαρυγγικό ουρλιαχτό του καθώς λέει το όνομα «Στέλλα» παραμένει ένας από τους πιο γνωστούς θρήνους, που αποτυπώθηκαν στην μεγάλη οθόνη...
από το tvxs.gr
Οι προβολές ξεκινούν στις 9 μ.μ
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
ΧΥΤΉΡΙΟ
Ιερά Οδός 44, Κεραμεικός
Αθήνα
Κλήση 210 3412313 - 6951787821
" ΓΕΥΣΤΙΚΟΝ"
Με μοναδικές παραδοσιακές γεύσεις.
Γλυφάδα Γούναρη 190. Τηλ 2109630762
Αναργυρούντος 18-20 ( Πρώην Λ. Βάρης) Τηλ. 210 8971800.
